Στατιστικές για την ομοφυλοφιλία και δικαιώματα λεσβίων κι ομοφυλόφιλων. γράφει η Ρούλα Σκούταρη Διάβαζα λοιπόν τις προάλλες ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο. Το βιβλίο «Gay! Γιατί;» της παιδοψυχολόγου Μαριάννας Λαγουμίδου. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει ενδιαφέρον όχι τόσο γιατί καταφέρνει να «ανακαλύψει» ή να «αποκαλύψει» τα αίτια της ομοφυλοφιλίας, όπως αναγράφεται στον υπότιτλο - άλλωστε, υπάρχουν αίτια; - αλλά κυρίως γιατί αναφέρεται σε σχετικές έρευνες ξεκινώντας από την κλίμακα του Kinsey και φτάνοντας μέχρι το τέλος σχεδόν του 20ου αιώνα.
Ο Alfred Kinsey λοιπόν είναι γνωστός σε παγκόσμιο επίπεδο για τις έρευνες του σχετικά με την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, στην Αμερική, στα μέσα του 20ου αιώνα και για την περίφημη σχετική κλίμακά του. Είναι ο «πατέρας» του 10%, αυτός που σύμφωνα με τις έρευνες και τις μετρήσεις του ανήγαγε το ποσοστό της ομοφυλοφιλίας στο 10% του πληθυσμού. Αργότερα, το 1986, έχουμε την κατάθεση της άποψης 50 ερευνητών διαφόρων ειδικοτήτων, οι οποίοι εκφράζουν την συμφωνία ότι η κλίμακα του Kinsey, παρ' όλο που είναι ακόμη πολύ χρήσιμη, υποτιμά την αξία της αγάπης, του σεξουαλικού γοήτρου, της φαντασίας και της αυτο-αξιολόγησης του ατόμου, γιατί δεν θέτει με βάση τέτοια χαρακτηριστικά τα άτομα σε διαφορετικές βαθμίδες της κλίμακας. Και μετά από αρκετά χρόνια, το 2003, έχουμε το επιστημονικό περιοδικό Focus, όπου στο τεύχος Νο 45, σ'ένα αφιέρωμα για την ομοφυλοφιλία, αναφέρει ότι το 49% των εφήβων απλώς «πειραματίζεται» με την ομοφυλοφιλία. Aρα, βάσει όλων αυτών των δεδομένων, η ομοφυλοφιλία ως βίωμα ή ως συναισθηματική κατάσταση αποτελεί, λίγο-πολύ, μια πανανθρώπινη εμπειρία. Σίγουρα, όλες αυτές οι έρευνες με τις στατιστικές και τα ποσοτικά δεδομένα που τις ακολουθούν έχουν το ενδιαφέρον τους για όλες και όλους, για όλη την κοινωνία. Όμως, η διεκδίκηση δικαιωμάτων από την πλευρά των συνδικαλιστικών οργανώσεων των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών και η κατοχύρωση δικαιωμάτων για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες από την πλευρά της πολιτείας είναι θεμιτό να στηρίζεται στις στατιστικές και στα ποσοτικά δεδομένα; Η απάντησή μου εδώ είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ και θα εξηγήσω αμέσως γιατί. Η κατοχύρωση δικαιωμάτων για όλους/ες τους πολίτες και τις πολίτισσες θα πρέπει να είναι θέμα αρχής για μια δημοκρατική κι ευνομούμενη πολιτεία. Μια πολιτεία που στηρίζεται στις αρχές της ισονομίας θα πρέπει να μεριμνά για τον σεβασμό και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων όλων των πολιτών της. Το ζητούμενο δεν είναι αν οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες αποτελούν το 10% ή το 50% ή έστω το 1% μιας κοινωνίας αλλά το αν και κατά πόσο στα πλαίσια της κοινωνίας αυτής κατοχυρώνονται ίσα δικαιώματα κι ελευθερίες για όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως και άσχετα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ή οποιοδήποτε άλλο γνώρισμα κάθε κατηγορίας ανθρώπων. Η κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες είναι θέμα δημοκρατικής διακυβέρνησης, αποτελεί την πεμπτουσία της ίδιας της δημοκρατίας. Πριν από μερικές ημέρες, το Ευρωκοινοβούλιο υιοθέτησε ψήφισμα ενάντια στην ομοφυλοφοβία. Στην Ευρώπη πάμε καλά κι αυτό τείνει να επηρεάσει και να παρασύρει και τις πιο συντηρητικές χώρες ακόμα. Στην Ελλάδα, πώς πάμε; Ακόμα δεν έχουμε δει την κατοχύρωση του αστικού δικαιώματος του γάμου για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες. Ένα δημοκρατικό κενό που άμεσα θα πρέπει να καλυφθεί. Στις 17 Μάη, είχαμε την παγκόσμια μέρα κατά της ομοφυλοφοβίας. Ποιο είναι όμως το αντίβαρο στην ομοφυλοφοβία; Είναι η κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας. Όσο περισσότερα δικαιώματα κατακτάμε τόσο περισσότερο αντιστρέφουμε το κλίμα προς όφελός μας. Σίγουρα, η ομοφυλοφοβία πάνω απ' όλα είναι πάθηση, κοινωνικο-ψυχολογική πάθηση. Όμως, να μην ξεχνάμε ότι οι θεσμοί έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα, εκπαιδεύουν τους ανθρώπους. Κι εδώ ακριβώς έγκειται ο ρόλος μιας δημοκρατικής πολιτείας. Να διαπαιδαγωγήσει τους πολίτες της στις αρχές της ελευθερίας, της ισονομίας και στο σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των πολιτών, όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως. Και μόνο μια τέτοια στάση μπορεί να αντιστρέψει το διάχυτο ομοφυλοφοβικό κλίμα και την ρατσιστική διάθεση σε βάρος λεσβιών κι ομοφυλόφιλων. Κατοχυρώνοντας δικαιώματα σε θεσμικό επίπεδο αμβλύνονται κι αναχαιτίζονται οι ομοφυλοφοβικές τάσεις και διαθέσεις σε κοινωνικό επίπεδο. Ευχαριστώ για την προσοχή σας, Ρούλα Σκούταρη ΠΗΓΗ: [email protected] |