Η έως τώρα «μικρή» ιστορία των ΛΟΑΤ ομάδων στα Ιωάννινα Όλα ξεκίνησαν ένα βροχερό απόγευμα Νοεμβρίου του 1999. Μια μικρή τότε παρέα τριών ομοφυλόφιλων φοιτητών (ένας Γιαννιώτης) που πίνανε τον καφέ τους στο Μώλο των Ιωαννίνων, αναρωτιόντουσαν που είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι της πόλης. Σαφώς ήταν παντού από δω κι από εκεί, αλλά πουθενά «οργανωμένοι». Έτσι, λοιπόν, αναζήτησαν πρώτα εάν υπήρχε ποτέ κάποια λοατ-κίνηση στο παρελθόν. Σποραδικά πέσανε πάνω σε κάποια ονόματα, εκ των οποίον ο ένας είχε κάνει πράγματι τις πρώτες προσπάθειες. Ήταν τότε πολύ νεαρός (δεκαετία ’80) και οι κινήσεις είχαν να κάνουν περισσότερο με συνδέσεις από Αθήνα ΑΚΟΕ (Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Ελλάδας) και Θεσσαλονίκη ΟΠΟΘ (Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης). Ως αποτέλεσμα τέθηκαν οι πρώτες gay-τουριστικές και πολιτιστικές βάσεις. Κατάφερε να γίνουν, μεταξύ των λοατ, γνωστές οι πρώτες gay friendly καφετέριες και το περιβόητο gay cruising στο Πάρκο Λιθαρίτσια. Οδηγός: http://www.gaygreece.gr/guide/el/ Το 2001 η παρέα των τριών έγιναν δύο που συνέχισαν την αναζήτηση. Μέσα από τις gay friendly καφετέριες και τα Λιθαρίτσια αναπτύχθηκαν οι πρώτες συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων. Ωστόσο, τα λοατ-θέματα χωρίζονταν σε δυο μέρη. Στο ακτιβιστικό και στο πιο glamour. Οι μεν έθεταν πολιτικά ζητήματα και οι δε τα επιχειρηματικά. Οι λεσβίες της πόλης ήταν οι πρώτες που δραστηριοποιήθηκαν επιχειρηματικά με καφετέριες, ακόμα και ταβέρνα και ξενοδοχείο. Οι ομοφυλόφιλοι άντρες ήταν διάσπαρτα ως τραγουδιστές και PR στα τότε πολυάριθμα club και μπουζούκια. Το 2003 μια άλλη λοατ παρέα (πολιτικοποιημένοι) συγκροτούν ένα αντι-ομοφοβικό τμήμα εντός αριστερού κόμματος ως πρώτη ακτιβιστική/πολιτική λοατ-κίνηση. Η πρωτοβουλία αυτή ήταν από την μια μεριά θετική και αναγκαία για να υφίσταται μια λοατ-δράση στην πόλη των Ιωαννίνων, από την άλλη, όμως, ήταν ιδεολογικά περιορισμένη. Καπελώθηκε πολύ σύντομα, και το κόμμα απαιτούσε από ένα σημείο και μετά από τα λοατ-μέλη τους να αποτινάξουν τα ατομικά τους δικαιώματα για χάρη της εργατιάς. Πολλές αντιρρήσεις φέρανε την διάλυση του τμήματος και την διάσπαση των λοατ-μελών. Αυτό δεν σήμαινε ότι δεν δημιουργήθηκαν από τότε κι άλλα λαοτ-τμήματα σε άλλα κόμματα, και ανεξάρτητες αντι-ομοφοβικές ομάδες σε αυτόδιαχειριζόμενους χώρους http://akoixi.espivblogs.net/ και καταλήψεις. Τον Ιούνιο του 2005 δόθηκε η πρώτη σπίθα για μια ενιαία λοατ περηφάνια στα Ιωάννινα. Το πρώτο Athens Pride http://www.10percent.gr/old/issues/200508/06.html ήταν γεγονός και αποτέλεσε την αφορμή για μια επανασυσπείρωση όσων παρευρέθηκαν από τα Ιωάννινα σ' αυτό και επιθυμούσαν κάποια συνέχεια. Τον Ιανουάριο του 2006 από την παρέα των δύο είχε μείνει πλέον μόνος του ο Γιαννιώτης που ξεκίνησε την πρώτη διαδικτυακή λοατ-ένωση με την ονομασία «ToKoinoMasProfile» που φιγουράρισε στα διάφορα gay chat όπου υπήρχαν εγγεγραμμένοι χρήστες από τα Ιωάννινα και την Ήπειρο. «ΤοKoinoMasProfile» ενημέρωνε τους χρήστες για χώρους και εκδηλώσεις στις οποίες μπορούσε να επισκευτεί κανείς για να βρεί ομοίους του. Μια αρκετά καλή πρωτοβουλία που στη συνέχεια εμπλουτίστηκε με links και άρθρα για πολλά λαοτ θέματα. «ΤοKoinoMasProfile» άρχιζε να γίνετε γνωστό και στις γύρο περιοχές σε Κέρκυρα, Δυτική Μακεδονία και Θεσσαλία (στο GayDar «ToKoinoMasProfile» ήταν στην αναζήτηση περιοχής ως Ήπειρος/Θεσσαλία). Μέχρι το 2008 είχε φτάσει σε συνδεδεμένα προφίλ στους 38 χρήστες. Ωστόσο παρέμενε μεταξύ των gay χρηστών στην ντουλάπα του ιντερνέτ. Αλλά και οι λεσβίες δεν μείνανε αμέτοχες σε αυτό. Μέσω των gay φίλων τους ενημερωνόντουσαν και αυτές δημιουργώντας κάτι αντίστοιχο στα lesbian chats του τότε mirc. Οι ομοφυλόφιλοι γυναίκες και άντρες προσπαθούσανε αρχικά να αναζητηθούν διαδικτυακά μέσω των forums. Το διάστημα εκείνο, τα Ιωάννινα βρίσκουν κατά κάποιο τρόπο φιλοξενία στο forum / ενότητα Ioannina του Gayworld.gr http://www.gayworld.gr Το 2009 συνέβη ίσως το έως τώρα σημαντικότερο λοατ γεγονός στα Ιωάννινα. 23 άτομα, γυναίκες και άντρες, χρήστες των chat και των αντι-σεξιστικών και αντι-ομοφοβικών ομάδων συγκεντρώθηκαν το βράδυ Σάββατο 13 Ιουνίου, παράλληλα με την ημέρα που διοργανωνόταν το Athens Pride, έξω από το Δημαρχείο Ιωαννίνων κάνοντας την δικοί τους «μίνι» παρέλαση υπερηφάνειας στην λεωφόρος Αβέρωφ έως την περιοχή της Σκάλας. http://www.agon.gr/news/121/ARTICLE/2091/2009-06-16.html Με αφορμή του μίνι-pride η πλειοψηφία του «ToKoinoMasProfile» ήθελε να βγει από τους ηλεκτρονικούς καταλόγους αναζήτησης, κάνοντας ένα βήμα παραπέρα. Τον Οκτώβριο του 2010 διαλύεται «ToKoinoMasProfile» και δημιουργείτε ο πρώτος ανοιχτός λοατ-σύνδεσμος «GiannenaGay» με ιστοσελίδα, fb προφίλ και ομάδα. Η λειτουργία του μαθεύτηκε πολύ σύντομα μεταξύ των λοατ των Ιωαννίνων, κυρίως στους φοιτητές της πόλης, ενώ κι άλλοι φοιτητές αρχίζουν να δραστηριοποιούνται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων δημιουργώντας κι άλλες λοατ-ομάδες. Την ίδια περίοδο κάνει την εμφάνιση της και η «Αντισεξιστική Πρωτοβουλία». https://groups.google.com/forum/?fromgroups#!forum/antisexistiki_protovoulia Οι ομάδες καλούνται να συμμετάσχουν στα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ της πόλης, ενώ μέσα σε λίγους μήνες το «GiannenaGay» συγκροτεί και την λεσβιακή ομάδα «Lesbiannena». Λόγο της ανεξάρτητης λειτουργίας των «GiannenaGay», «Lesbiannena» και της «Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας» ο κίνδυνος διάλυσης τους ήταν πολύ μεγάλος. Η αποχώρηση πολλών φοιτητών που είχαν ολοκληρώσει τις σπουδές τους και οι πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές γενικότερα στην Ελλάδα, δημιούργησαν “ζημιές” με την τελευταία να έχει υποστεί τις μεγαλύτερες. Ωστόσο, κατάφερε ευτυχώς να ανασυγκροτηθεί ξανά και μαζί με νέα μέλη δημιούργησαν την αντι-σεξιστική και αντι-ομοφοβική ομάδα «Μαρί Q-ρίες». http://www.kinimatorama.net/node/29001 photo: Ο χαρταετός του GiannenaGay από την Καθαρά Δευτέρα 2011. Τον Απρίλιο του 2012, οι λίγοι απομείναντες του «GiannenaGay» κάνουν άνοιγμα/πρόσκληση για έναν ενιαίο λοατ-σύνδεσμο στη Ήπειρο, στον οποίο θα “συγκλείνουν” όλες οι λοατ-ομάδες της περιοχής. Έτσι, στις 10. Ιουνίου και μετά από επαφές με άλλες λοατ-ομάδες στο Pride της Αθήνας http://www.athenspride.eu , αποφασίζει σε συνάντηση να παραμείνει η σελίδα του fb (για να μη χαθεί υλικό), ενώ μετά κι από το πρώτο Pride της Θεσσαλονίκης http://www.thessalonikipride.com , οι ομάδες και τα μέλη που ήταν σύμφωνοι, οριστικοποιούν την απόφασή τους για την δημιουργία κοινού συνδέσμου. Μια εβδομάδα μετά, οι ομοφυλόφιλοι και αμφισεξουαλικοί που συμμετείχαν στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στα Ιωάννινα στις 29. Ιουνίου, ανακοινώνουν για πρώτη φορά το όνομα και ο Ο.Α.Σ.Η. ήταν πλέον γεγονός! Ο Ο.Α.Σ.Η. (Ομοφυλοφιλικός Αμφισεξουαλικός Σύνδεσμος Ηπείρου) http://oash.weebly.com/ άρχιζε να δέχεται δειλά δειλά την στήριξη από τις τοπικές αντιρατσιστικές ομάδες της πόλης και την αμέριστη στήριξη των λοατ-ομάδων όλης της χώρας, γεγονός που του επέτρεψε να προχωρήσει δυναμικά, συγκροτώντας την νεολαία «Painted Youth» https://www.facebook.com/groups/485426361492695/ και σύντομα την «Λ.Ο.Ι. Λεσβιακή Ομάδα Ιωαννίνων».
_____ Είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε για τον ΟΑΣΗ, ωστόσο κέρδισε τις εντυπώσεις ως λοατ σύνδεσμος όντας σε μια από της πιο κλειστές κοινωνίες στην Ελλάδα, ακόμα και για τους ίδιους του λοατ κάτοικούς της. Πεποίθηση είναι να δημιουργηθούν δυνατοί κρίκοι μεταξύ των μελών και ομάδων της Ηπείρου και ανάλογες με τους γύρο συνδέσμους (GayCorfu http://www.gaycorfuinfo.com/ , Gay West Makedonia https://www.facebook.com/GayWestMakedonia?fref=ts,ThessalianQueers https://www.facebook.com/pages/Thessalian-Queers/149032635139634?fref=ts …). Η πρώτη απόπειρα διοργάνωσης gay pride στην Ελλάδα επιχειρήθηκε από το στις 28 Ιουνίου 1980 στην Αθήνα, οριοθετώντας την κυρίως ως πολιτική εκδήλωση και επαναλήφθηκε δειλά 2 χρόνια αργότερα στο χώρο του Ζαππείου. Έπρεπε να περάσουν 10 χρόνια για να διοργανωθούν αντίστοιχες εκδηλώσεις, κυρίως από ατομικές πρωτοβουλίες (Λόφος Στρέφη 1992,1994, 1995, Πεδίον του Άρεως 1993, 1996 και σε κλειστούς χώρους 1998 και 1999). Την ίδια εποχή στην παραλία της Θεσσαλονίκης γίνονται οι αντίστοιχες διοργανώσεις από την ΟΠΟΘ (Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης). Από το 2005 και εντεύθεν όλες οι ΛΟΑΤ οργανώσεις και σύλλογοι της Ελλάδας συμβάλλουν ώστε να διοργανωθεί ένα αντίστοιχο των ξένων χωρών LGBT pride, το οποίο χρόνο με το χρόνο δέχεται και μαζικότερη συμμετοχή. Γίνεται πάντα τον μήνα Ιούνιο στο κέντρο της Αθήνας (πλατεία Κλαυθμώνος). Την πρώτη χρονιά του δέχθηκε εκτός των άλλων και την επίσημη υποστήριξη της δημάρχου Αθηναίων Ντόρας Μπακογιάννη, όμως ο διάδοχός της Νικήτας Κακλαμάνης αρνήθηκε να το θέσει υπό την αιγίδα του. Το Athens Pride 2011 ωστόσο απέσπασε ξανά την υποστήριξη του Δήμου, μετά από απόφαση του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη. Αγώνες για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων σε όλο τον κόσμο γράφει η Μαριάννα Τσακίρη Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο ενημερωνόμαστε για αγώνες της ΛΟΑΤ κοινότητας (γκέι, λεσβίες, αμφισεξουαλικοί, τρανσέξουαλ, διεμφυλικοί) σε διάφορα μέρη του κόσμου απέναντι σε κυβερνητικές επιλογές άλλοτε προς μια πιο φιλελεύθερη κατεύθυνση από την υπάρχουσα και άλλοτε δυστυχώς διεκδικώντας ακόμα και τα πιο βασικά δικαιώματα.
Στροφή στο παρελθόν στη Ρωσία Στη Ρωσία πρόσφατα κατατέθηκε νομοσχέδιο το οποίο απαγορεύει κάθε δημόσια εκδήλωση ομοφυλοφιλίας. Πιο αναλυτικά, σε μια χώρα η οποία έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στον κόσμο σε οικογενειακή βία και αυτοκτονίες εφήβων έρχεται ένα τέτοιο νομοσχέδιο για να “προστατέψει τους ανήλικους από την ομοφυλοφιλική προπαγάνδα” όπως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες. Ο νέος ομοφοβικός νόμος της κυβέρνησης του Πούτιν έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλους αντιδημοκρατικούς νόμους οι οποίοι σκοπό έχουν να ενισχύσουν τις προκαταλήψεις, τον συντηρητισμό και την ομοφοβία, ενισχύοντας ουσιαστικά την κυβέρνηση. Απέναντι στην απαγόρευση κάθε δημόσιας εκδήλωσης ομοφυλοφιλίας, στην κήρυξη παράνομης κάθε εκδήλωσης για την προώθηση των ΛΟΑΤ δικαιωμάτων ακόμα και στην απαγόρευση της σημαίας του ουράνιου τόξου (παγκόσμιου συμβόλου της κοινότητας) στάθηκαν διαδηλωτές και ακτιβιστές και φυσικά μέλη της οργάνωσης της CWI με πανό που έλεγαν «δεν χρειαζόμαστε ομοφοβικούς νόμους αλλά παιδικούς σταθμούς, σχολεία και νοσοκομεία» και «η ομοφοβία είναι εχθρός των εργαζομένων πρέπει να παλέψουμε ενωμένοι για κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα». Ακτιβιστές πήραν την σκυτάλη και ξεκίνησαν να φιλιούνται δημόσια ερχόμενοι αντιμέτωποι έτσι με φανατικούς χριστιανούς και δεξιά στοιχεία που τους πέταξαν αυγά. Τελικά υπήρξαν 10 συλλήψεις και αναμένεται συνέχεια στους αγώνες μέχρι να φανεί η έκβαση του νομοσχεδίου. Γαλλία και Αμερική: μικρές νίκες που κάνουν την διαφορά Στην Γαλλία επικρατεί επίσης αναβρασμός στην ομοφυλοφιλική κοινότητα μόνο που εδώ το διακύβευμα είναι να επιτρέπεται βάσει νόμου ο γάμος και η υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους. Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Ολάντ έχει φανατικούς οπαδούς ανάμεσα τους και ακτιβίστριες αλλά και φανατικούς πολέμιους εκπρόσωπους της δεξιάς, της καθολικής εκκλησίας και των μουσουλμάνων. Παρά τις αντιδράσεις το νομοσχέδιο φαίνεται πως θα περάσει. Στην Αμερική όλο και περισσότερες πολιτείες αναγνωρίζουν το δικαίωμα των ομοφυλοφίλων στο γάμο ενώ γενικά η συνείδηση φαίνεται να έχει προχωρήσει στον τομέα αυτό καθώς σε σχετική δημοσκόπηση πάνω από το 50% της κοινή γνώμης τασσόταν υπέρ. Δυστυχώς, η αποδοχή αυτή δεν ισχύει για όλες τις ομάδες, με κυριότερο παράδειγμα τους τρανσέξουαλ που τα ποσοστά τους σε ανεργία, σε χαμηλότερους μισθούς και σε δολοφονίες είναι πολύ υψηλότερα από όλους τους υπόλοιπους Αμερικανούς. Μάχη απέναντι στις διακρίσεις και τον στιγματισμό Είναι φανερό πως σε όλες τις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν ο στιγματισμός ή η μέχρις ενός σημείου απελευθέρωση της ΛΟΑΤ κοινότητας από τις εκάστοτε κυβερνήσεις αποτελούν τρόπους ενδυνάμωσης των ποσοστών τους. Φυσικά και μέσα στον καπιταλισμό πρέπει να απαιτούμε και να διαδηλώνουμε πολιτικά υπέρ φιλελεύθερων νομοσχεδίων αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το σύστημα είναι αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε πολλές κατηγορίες ώστε να μην μπορούν να παλέψουν ενωμένοι Όσο αφήνουμε τον καπιταλισμό να μας χωρίζει σε ημεδαπούς ή αλλοδαπούς, σε άντρες ή γυναίκες, σε ομοφυλόφιλους και τρανσέξουαλ ή στρέιτ στερώντας μας ταυτόχρονα δεκάδες δικαιώματα και πετώντας ψίχουλα στην μία ή στην άλλη ομάδα ποτέ δεν θα έχουμε την δύναμη να τους νικήσουμε. Όλοι και όλες μαζί ενωμένοι πρέπει να παλέψουμε για ισότητα, πρέπει να παλέψουμε για μια άλλη κοινωνία. ΠΗΓΗ: http://antinazizone.blogspot.gr Στατιστικές για την ομοφυλοφιλία και δικαιώματα λεσβίων κι ομοφυλόφιλων. γράφει η Ρούλα Σκούταρη Διάβαζα λοιπόν τις προάλλες ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο. Το βιβλίο «Gay! Γιατί;» της παιδοψυχολόγου Μαριάννας Λαγουμίδου. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει ενδιαφέρον όχι τόσο γιατί καταφέρνει να «ανακαλύψει» ή να «αποκαλύψει» τα αίτια της ομοφυλοφιλίας, όπως αναγράφεται στον υπότιτλο - άλλωστε, υπάρχουν αίτια; - αλλά κυρίως γιατί αναφέρεται σε σχετικές έρευνες ξεκινώντας από την κλίμακα του Kinsey και φτάνοντας μέχρι το τέλος σχεδόν του 20ου αιώνα.
Ο Alfred Kinsey λοιπόν είναι γνωστός σε παγκόσμιο επίπεδο για τις έρευνες του σχετικά με την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, στην Αμερική, στα μέσα του 20ου αιώνα και για την περίφημη σχετική κλίμακά του. Είναι ο «πατέρας» του 10%, αυτός που σύμφωνα με τις έρευνες και τις μετρήσεις του ανήγαγε το ποσοστό της ομοφυλοφιλίας στο 10% του πληθυσμού. Αργότερα, το 1986, έχουμε την κατάθεση της άποψης 50 ερευνητών διαφόρων ειδικοτήτων, οι οποίοι εκφράζουν την συμφωνία ότι η κλίμακα του Kinsey, παρ' όλο που είναι ακόμη πολύ χρήσιμη, υποτιμά την αξία της αγάπης, του σεξουαλικού γοήτρου, της φαντασίας και της αυτο-αξιολόγησης του ατόμου, γιατί δεν θέτει με βάση τέτοια χαρακτηριστικά τα άτομα σε διαφορετικές βαθμίδες της κλίμακας. Και μετά από αρκετά χρόνια, το 2003, έχουμε το επιστημονικό περιοδικό Focus, όπου στο τεύχος Νο 45, σ'ένα αφιέρωμα για την ομοφυλοφιλία, αναφέρει ότι το 49% των εφήβων απλώς «πειραματίζεται» με την ομοφυλοφιλία. Aρα, βάσει όλων αυτών των δεδομένων, η ομοφυλοφιλία ως βίωμα ή ως συναισθηματική κατάσταση αποτελεί, λίγο-πολύ, μια πανανθρώπινη εμπειρία. Σίγουρα, όλες αυτές οι έρευνες με τις στατιστικές και τα ποσοτικά δεδομένα που τις ακολουθούν έχουν το ενδιαφέρον τους για όλες και όλους, για όλη την κοινωνία. Όμως, η διεκδίκηση δικαιωμάτων από την πλευρά των συνδικαλιστικών οργανώσεων των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών και η κατοχύρωση δικαιωμάτων για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες από την πλευρά της πολιτείας είναι θεμιτό να στηρίζεται στις στατιστικές και στα ποσοτικά δεδομένα; Η απάντησή μου εδώ είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ και θα εξηγήσω αμέσως γιατί. Η κατοχύρωση δικαιωμάτων για όλους/ες τους πολίτες και τις πολίτισσες θα πρέπει να είναι θέμα αρχής για μια δημοκρατική κι ευνομούμενη πολιτεία. Μια πολιτεία που στηρίζεται στις αρχές της ισονομίας θα πρέπει να μεριμνά για τον σεβασμό και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων όλων των πολιτών της. Το ζητούμενο δεν είναι αν οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες αποτελούν το 10% ή το 50% ή έστω το 1% μιας κοινωνίας αλλά το αν και κατά πόσο στα πλαίσια της κοινωνίας αυτής κατοχυρώνονται ίσα δικαιώματα κι ελευθερίες για όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως και άσχετα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ή οποιοδήποτε άλλο γνώρισμα κάθε κατηγορίας ανθρώπων. Η κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες είναι θέμα δημοκρατικής διακυβέρνησης, αποτελεί την πεμπτουσία της ίδιας της δημοκρατίας. Πριν από μερικές ημέρες, το Ευρωκοινοβούλιο υιοθέτησε ψήφισμα ενάντια στην ομοφυλοφοβία. Στην Ευρώπη πάμε καλά κι αυτό τείνει να επηρεάσει και να παρασύρει και τις πιο συντηρητικές χώρες ακόμα. Στην Ελλάδα, πώς πάμε; Ακόμα δεν έχουμε δει την κατοχύρωση του αστικού δικαιώματος του γάμου για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες. Ένα δημοκρατικό κενό που άμεσα θα πρέπει να καλυφθεί. Στις 17 Μάη, είχαμε την παγκόσμια μέρα κατά της ομοφυλοφοβίας. Ποιο είναι όμως το αντίβαρο στην ομοφυλοφοβία; Είναι η κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας. Όσο περισσότερα δικαιώματα κατακτάμε τόσο περισσότερο αντιστρέφουμε το κλίμα προς όφελός μας. Σίγουρα, η ομοφυλοφοβία πάνω απ' όλα είναι πάθηση, κοινωνικο-ψυχολογική πάθηση. Όμως, να μην ξεχνάμε ότι οι θεσμοί έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα, εκπαιδεύουν τους ανθρώπους. Κι εδώ ακριβώς έγκειται ο ρόλος μιας δημοκρατικής πολιτείας. Να διαπαιδαγωγήσει τους πολίτες της στις αρχές της ελευθερίας, της ισονομίας και στο σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των πολιτών, όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως. Και μόνο μια τέτοια στάση μπορεί να αντιστρέψει το διάχυτο ομοφυλοφοβικό κλίμα και την ρατσιστική διάθεση σε βάρος λεσβιών κι ομοφυλόφιλων. Κατοχυρώνοντας δικαιώματα σε θεσμικό επίπεδο αμβλύνονται κι αναχαιτίζονται οι ομοφυλοφοβικές τάσεις και διαθέσεις σε κοινωνικό επίπεδο. Ευχαριστώ για την προσοχή σας, Ρούλα Σκούταρη ΠΗΓΗ: [email protected] |